Watertekort levensecht meegemaakt
Door: Bram Hengeveld
Blijf op de hoogte en volg Bram
05 Maart 2014 | Kenia, Kitui
We horen allemaal wel dat er in Nederland voldoende water is en in Afrika er plekken waar zijn water schaars is. Ook heb ik dat op mijn opleiding gezien met allerlei cijfertjes en dan denk je: ‘tja, ik zie dat de getalletjes daar laag zijn, maar ik voel er verder niks bij’. De laatste paar dagen heb ik het watertekort meegemaakt, wat mij weer een ervaring rijker maakt en misschien dat ik dit een beetje met jullie kan delen. Het blijkt ook maar weer dat die Sand dams met waterputten (de dammen in de seizoensrivier die ik ga onderzoeken) belangrijk zijn voor de bevolking hier.
Sinds ik enthousiast in Kenia ben gekomen en aankwam in Kitui was er stromend water uit de kraan. Als Europeaan is dat allemaal vanzelfsprekend en denk je er verder niet over na. De volgende dag toen we verhuisde naar het andere huisje, stromende het water zachter dan in het andere huisje. Ik dacht: ‘Oh, dat zal wel aan het huisje liggen’. De volgende dag deed ik de kraan open en kon ik me even een beetje wassen onder een zacht stromende kraan. We hoorden namelijk dat de douche het niet deed, omdat er te weinig druk was. Later op de dag deed ik weer de kraan open en stromende er nog wat water uit en stopte het. Gelukkig was ik bij een verstandige Keniaan in het huisje gekomen die een stuk of 6 jerrycans van 20 liter vol met water had gedaan.
Op dat moment denk je: ‘ Ja, nu moeten we wel wat zuiniger zijn met water, maar het komt vast de volgende dag wel weer terug’, want zo zijn wij dat gewend in Europa. Maar nee hoor, de volgende dag was er nog geen water. Vooralsnog hadden we een mooie voorraad met water en zijn we bezig geweest met de schoonmaak, want als Europeaan wil je het graag schoon hebben in je huis en in ieder geval schone vaat hebben. We kunnen het water uit de kraan niet drinken (de Kenianen wel), dus stel je voor wat er allemaal gebeurd met de vaat die al een tijdje staat.
Het water liet zich nog lekker op zich wachten en Romar en ik gingen telkens hoopvol naar de laagste kraantje in het huis om te kijken of er iets uit kwam, maar er kwam hooguit maar een stroompje uit, alsof je water uit een nagenoeg lege ton haalt.
De voorraad water ging ook steeds verder op, totdat op vrijdagavond de laatste ton bijna leeg was. Onze buddy, Victor, had als tip gegeven om aan de huisgenoot te vragen waar water vandaan gehaald kan worden. De huisgenoot zei dat we het uit de put ergens achter ons huisje kunnen halen, dus dat heb ik de volgende ochtend samen met hem gedaan. Nu hadden we een stuk of 5 jerrycans gevuld.
Alleen deze jerrycans gingen ook weer net zo snel op, omdat we de wc veel moesten gebruiken en nu hadden we ook meer afwas, omdat we vanaf toen meer voor onszelf kookten. En volgens mij gebruikte onze huisgenoot ook veel water, omdat hij zich wel waste en de was deed. Zondag aan het einde van de middag wilde ik weer wat water uit de put halen. Ik merkte dat ik er minder handigheid in had, dan onze huisgenoot. Hij kon een jerrycan vullen met 3 emmertjes uit de put en ik had er wel een stuk of 5 of 6 nodig, dus ik heb het bij 2 jerrycans gelaten. De volgende ochtend ben ik met Romar nog water gaan halen en toen bleek dat we alweer de bodem van de put hadden bereikt (waarschijnlijk was dat gisteren bij mij dus ook het geval) Er lag nog maar een klein laagje in de put. Ik dacht: ‘Oké best, we overleven deze dag dan nog wel met het water.
De volgende ochtend waren we compleet door de voorraad heen. Tja wat wil je, in Nederland gebruikt men 120 liter per dag en wij hebben maar een paar jerrycans van 20 liter. De put was niet verder voller geworden of het zou kunnen zijn dat de mensen van de andere huizen het water hadden gepakt. Tot overmaat van ramp was er ook nog eens geen elektriciteit en met mijn ochtendhumeur werd het er allemaal niet beter op. Bovendien had ik me al meer dan een week niet fatsoenlijk gewassen en alles begon te plakken, te trekken en stinken, dus ik had wel genoeg van dat watertekort. Het mocht wel een keer afgelopen zijn. Gelukkig had Romar wel goed nieuws. Hij had gelezen dat het vannacht zou gaan stormen. Dus hopelijk kunnen we dan water opvangen van de regen.
We zijn die dag maar wat verkoeling gaan zoeken bij het zwembad. Dat was van de ene kant wel lekker, maar van de andere kant was het ook weer geen schoon zwemwater dat continu ververst wordt. In ieder geval waren we nu wel lekker even van huis op een plek waar wel water was. Toen we terugkwamen, kwamen we Harriët tegen. Harriët is als het ware de zorgzame moeder van SASOL die kijkt of alles goed gaat met de studenten en regelt van alles voor hen. Zij had van onze buren gehoord dat we allemaal geen stromend water hadden. Onze achterburen (de andere Nederlandse studenten) hadden nog een klein zwembadje staan waar we het water uit mochten halen van haar. Zij hadden het badje toch niet meer nodig. Het was weliswaar geen schoon water, maar we konden het gebruiken om de wc door te spoelen. Ook zei Harriët dat we de volgende dag even bij SASOL langs moesten komen met jerrycans, want daar staat een mooie pomp waar we de jerrycans ‘gewoon’ kunnen vullen. En we mochten gerust zeggen als er iets aan de hand is. En toen dacht ik: ‘Oja, ik heb die pomp zien staan en ik wist wel dat we het tegen haar hadden kunnen zeggen dat we geen water hadden, maar ik was het vergeten’.
De volgende dag rond de middag, hebben we de jerrycans naar SASOL gebracht. Een taxi zou de jerrycans weer ophalen en naar ons huisje toebrengen. Uiteindelijk kon hij er ’s avonds pas zijn, dus we moesten nog een tijdje wachten. Maar we konden in ieder geval weer afwassen en ik heb me ook maar eindelijk weer eens grondig gewast. Het blijft weliswaar primitief wassen uit een teiltje, maar ik ben allang blij dat ik me weer wat schoon kon maken.
Het eindresultaat is dat we nog geen stromend water uit de kraan hebben, maar wel weer een voorraad water om te kunnen afwassen, huis schoonmaken en onszelf te wassen.
Naast dit hele avontuur met water, hebben we wel altijd drinkwater in de supermarkt kunnen kopen. Als Europeanen kunnen we dit het beste drinken, omdat we van het andere water ziek kunnen worden. Dus gelukkig was dat wel allemaal goed gegaan en hebben we altijd genoeg drinkwater in huis gehad.
Voortgang van het project
Voor de voortgang van het project, zijn we nog rustig aan het opstarten. We hebben een werkplan gemaakt om de sand dams te gaan onderzoeken. Na overleg met SASOL moeten we ons werkplan meer specificeren. Daarnaast zijn we bezig met het maken van een methodiek om de dammen te onderzoeken en een tool (in het programma Excel) waarin we alle gegevens kunnen verwerken. Hiervoor kijken we in andere rapporten hoe de andere studenten het onderzoek hebben gedaan.
Dat was het dan voor nu. Dit keer geen samenvatting, sorry Sanne. Wel bedankt voor al jullie reacties! Ik vind het leuk dat jullie reageren en zo meeleven. Grappig om te horen dat opa en oma hier in Kenia 50 jaar gelden zijn geweest. :)
Groetjes aan iedereen!
Sinds ik enthousiast in Kenia ben gekomen en aankwam in Kitui was er stromend water uit de kraan. Als Europeaan is dat allemaal vanzelfsprekend en denk je er verder niet over na. De volgende dag toen we verhuisde naar het andere huisje, stromende het water zachter dan in het andere huisje. Ik dacht: ‘Oh, dat zal wel aan het huisje liggen’. De volgende dag deed ik de kraan open en kon ik me even een beetje wassen onder een zacht stromende kraan. We hoorden namelijk dat de douche het niet deed, omdat er te weinig druk was. Later op de dag deed ik weer de kraan open en stromende er nog wat water uit en stopte het. Gelukkig was ik bij een verstandige Keniaan in het huisje gekomen die een stuk of 6 jerrycans van 20 liter vol met water had gedaan.
Op dat moment denk je: ‘ Ja, nu moeten we wel wat zuiniger zijn met water, maar het komt vast de volgende dag wel weer terug’, want zo zijn wij dat gewend in Europa. Maar nee hoor, de volgende dag was er nog geen water. Vooralsnog hadden we een mooie voorraad met water en zijn we bezig geweest met de schoonmaak, want als Europeaan wil je het graag schoon hebben in je huis en in ieder geval schone vaat hebben. We kunnen het water uit de kraan niet drinken (de Kenianen wel), dus stel je voor wat er allemaal gebeurd met de vaat die al een tijdje staat.
Het water liet zich nog lekker op zich wachten en Romar en ik gingen telkens hoopvol naar de laagste kraantje in het huis om te kijken of er iets uit kwam, maar er kwam hooguit maar een stroompje uit, alsof je water uit een nagenoeg lege ton haalt.
De voorraad water ging ook steeds verder op, totdat op vrijdagavond de laatste ton bijna leeg was. Onze buddy, Victor, had als tip gegeven om aan de huisgenoot te vragen waar water vandaan gehaald kan worden. De huisgenoot zei dat we het uit de put ergens achter ons huisje kunnen halen, dus dat heb ik de volgende ochtend samen met hem gedaan. Nu hadden we een stuk of 5 jerrycans gevuld.
Alleen deze jerrycans gingen ook weer net zo snel op, omdat we de wc veel moesten gebruiken en nu hadden we ook meer afwas, omdat we vanaf toen meer voor onszelf kookten. En volgens mij gebruikte onze huisgenoot ook veel water, omdat hij zich wel waste en de was deed. Zondag aan het einde van de middag wilde ik weer wat water uit de put halen. Ik merkte dat ik er minder handigheid in had, dan onze huisgenoot. Hij kon een jerrycan vullen met 3 emmertjes uit de put en ik had er wel een stuk of 5 of 6 nodig, dus ik heb het bij 2 jerrycans gelaten. De volgende ochtend ben ik met Romar nog water gaan halen en toen bleek dat we alweer de bodem van de put hadden bereikt (waarschijnlijk was dat gisteren bij mij dus ook het geval) Er lag nog maar een klein laagje in de put. Ik dacht: ‘Oké best, we overleven deze dag dan nog wel met het water.
De volgende ochtend waren we compleet door de voorraad heen. Tja wat wil je, in Nederland gebruikt men 120 liter per dag en wij hebben maar een paar jerrycans van 20 liter. De put was niet verder voller geworden of het zou kunnen zijn dat de mensen van de andere huizen het water hadden gepakt. Tot overmaat van ramp was er ook nog eens geen elektriciteit en met mijn ochtendhumeur werd het er allemaal niet beter op. Bovendien had ik me al meer dan een week niet fatsoenlijk gewassen en alles begon te plakken, te trekken en stinken, dus ik had wel genoeg van dat watertekort. Het mocht wel een keer afgelopen zijn. Gelukkig had Romar wel goed nieuws. Hij had gelezen dat het vannacht zou gaan stormen. Dus hopelijk kunnen we dan water opvangen van de regen.
We zijn die dag maar wat verkoeling gaan zoeken bij het zwembad. Dat was van de ene kant wel lekker, maar van de andere kant was het ook weer geen schoon zwemwater dat continu ververst wordt. In ieder geval waren we nu wel lekker even van huis op een plek waar wel water was. Toen we terugkwamen, kwamen we Harriët tegen. Harriët is als het ware de zorgzame moeder van SASOL die kijkt of alles goed gaat met de studenten en regelt van alles voor hen. Zij had van onze buren gehoord dat we allemaal geen stromend water hadden. Onze achterburen (de andere Nederlandse studenten) hadden nog een klein zwembadje staan waar we het water uit mochten halen van haar. Zij hadden het badje toch niet meer nodig. Het was weliswaar geen schoon water, maar we konden het gebruiken om de wc door te spoelen. Ook zei Harriët dat we de volgende dag even bij SASOL langs moesten komen met jerrycans, want daar staat een mooie pomp waar we de jerrycans ‘gewoon’ kunnen vullen. En we mochten gerust zeggen als er iets aan de hand is. En toen dacht ik: ‘Oja, ik heb die pomp zien staan en ik wist wel dat we het tegen haar hadden kunnen zeggen dat we geen water hadden, maar ik was het vergeten’.
De volgende dag rond de middag, hebben we de jerrycans naar SASOL gebracht. Een taxi zou de jerrycans weer ophalen en naar ons huisje toebrengen. Uiteindelijk kon hij er ’s avonds pas zijn, dus we moesten nog een tijdje wachten. Maar we konden in ieder geval weer afwassen en ik heb me ook maar eindelijk weer eens grondig gewast. Het blijft weliswaar primitief wassen uit een teiltje, maar ik ben allang blij dat ik me weer wat schoon kon maken.
Het eindresultaat is dat we nog geen stromend water uit de kraan hebben, maar wel weer een voorraad water om te kunnen afwassen, huis schoonmaken en onszelf te wassen.
Naast dit hele avontuur met water, hebben we wel altijd drinkwater in de supermarkt kunnen kopen. Als Europeanen kunnen we dit het beste drinken, omdat we van het andere water ziek kunnen worden. Dus gelukkig was dat wel allemaal goed gegaan en hebben we altijd genoeg drinkwater in huis gehad.
Voortgang van het project
Voor de voortgang van het project, zijn we nog rustig aan het opstarten. We hebben een werkplan gemaakt om de sand dams te gaan onderzoeken. Na overleg met SASOL moeten we ons werkplan meer specificeren. Daarnaast zijn we bezig met het maken van een methodiek om de dammen te onderzoeken en een tool (in het programma Excel) waarin we alle gegevens kunnen verwerken. Hiervoor kijken we in andere rapporten hoe de andere studenten het onderzoek hebben gedaan.
Dat was het dan voor nu. Dit keer geen samenvatting, sorry Sanne. Wel bedankt voor al jullie reacties! Ik vind het leuk dat jullie reageren en zo meeleven. Grappig om te horen dat opa en oma hier in Kenia 50 jaar gelden zijn geweest. :)
Groetjes aan iedereen!
-
05 Maart 2014 - 20:04
Patrick:
Hoi Bram, bijzonder om je verhaal zo te mogen lezen.
En je leven daar te kunnen volgen.
Ik beseft me gelijk waar hoe kostbaar het water is, wat voor ons zo vanzelfsprekend is.
Succes met het project.
Groeten Patrick -
05 Maart 2014 - 21:01
Irene Leliveld:
Voor jou is het water tekort niet leuk, maar het gaat bij mij ook meer leven hierdoor. Zondag gaan wij ook met water aan de gang voor Burkina Faso. Vastenproject voor de St Lucasparochie.
Bram het gaat je goed. -
05 Maart 2014 - 21:50
Margje:
Lieve Bram,
Weer een mooi verhaal en een bijzondere ervaring.
Het is net wat Irene zegt, voor de vastentijd heeft de Lucasparochie ervoor gekozen om geld in te zamelen voor waterpompen in Burkina Faso. Je verhaal sluit daar mooi bij aan. en je voel daarbij is voor ons allemaal herkenbaar. Misschien kunnen we je verhaal nog wel gebruiken om het project te promoten. Bedankt voor de inspiratie.
Succes met je opdracht.
liefs mamargje -
06 Maart 2014 - 07:59
Sanne:
hej lief broertje,
Zo maak je nog eens wat mee hè, wat zul jij straks weer gaan genieten van die lekker douches hier :P.
Ik heb gisteren je bijdrage aan het cadeau van sebas goed besteed! Heb samen met sebas een motorhelm en sportschoenen gehaald.
Succes met wennen aan de waterschaarste
kussie je zussie -
06 Maart 2014 - 13:03
Noor:
Je bent een kanjer Bram! -
06 Maart 2014 - 23:15
Margje:
He Bram je bent populair! je dagboek is al 404x bekeken! -
13 Maart 2014 - 10:46
Arie VanSomeren:
Hoi Bram,
Opnieuw een mooi verhaal dat wel even tot nadenken geeft.
Wens je succes met je opdracht!
Groetjes Arie
-
13 Maart 2014 - 13:38
Daan Zuidervaart:
Hoi Bram en Romar
Spannende avonturen hebben jullie alweer beleefd.
Zo blijkt het leven in Afrika toch weer zoveel anders als je had verwacht.
Zaken zoals water zijn niet vanzelfsprekend, dit is wel weer een wijze les voor ons allemaal.
Hoop nog veel van jullie te horen. We gaan binnenkort wel skypen.
Groeten Daan -
13 Maart 2014 - 14:12
Ria En Jan:
Hallo Bram,
Voor ons leest het als een spannend avontuur Bram, maar we hopen dat de omstandigheden voor jullie allemaal snel verbeteren.
Je verhaal zet ons wel aan het denken.
De vanzelfsprekendheid waarmee wij even een Gemeentpilsje drinken is wel een heel verschil met wat jij nu meemaakt.
Hopen dat je snel gewend raakt aan het leven daar.
Succes met je opdracht!
Lieve groeten, De buurtjes, Jan en Ria -
23 Maart 2014 - 21:48
Tauvic:
Hoi Bram,
Goed verslag. In thailand hebben ze geen gebrek aan water maar soms valt het water wel uit. De mensen hebben daar in hun badkamer een soort waterbasin. Dat is dan een buffervooraad waarmee ze een paar dagen was water kunnen opslaan. Drinkwater kopen ze in flessen. Mijn vrouw komt uit thailand dus zodoende.
Success
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
